Warrior of the Heart
Wij mannen zijn bang om ons Hart (terug) open te zetten, we zullen het niet toegeven, maar we zijn bang.
Bang om (terug) gekwetst te worden.
Bang om onze emoties en gevoelens toe te laten.
Bang voor de heftigheid van onze verstopte en onze verdrongen emoties.
Bang om erin te verdrinken.
Bang om de controle te verliezen.
Bang om als watje of doetje uitgemaakt te worden.
Bang om de strijd te verliezen.
Bang om gecastreerd te worden.
Bang om onze vrijheid te verliezen.
Bang om eenzaam en alleen achter te blijven.
We zullen het niet toegeven, velen van ons beseffen het niet eens, zullen het ten stelligste ontkennen, maar we zijn bang.
Een aantal jaren geleden tijdens een workshop kwam er tijdens een geleide meditatie dit beeld van deze krijger hieronder naar boven.
We hadden net ervoor met klei gewerkt en onder mijn handen ontstond het beeld van een hart met haar armen/vleugels helemaal gespreid.
Ik kan het mij niet meer precies herinneren wat er tijdens die ontmoeting in de meditatie gebeurde. Maar het moet zoiets geweest zijn van dat ik hem zei dat ik bang was om mijn hart (terug) te openen, bang om (opnieuw) pijn gedaan te worden.
En dat hij antwoordde dat hij mijn hart zou beschermen. Dat hij niet kon verhinderen dat het soms geraakt zou worden, maar dat hij het ten alle tijden zou verdedigen.
Uit zijn hele houding sprak eerlijkheid, kracht, moed, rechtvaardigheid, stevigheid en zachtheid tegelijk.
Dat moment, tijdens die meditatie, is voor mij beslissend geweest om mijn Hart terug open te zetten. Ik voel dat hij erover waakt.
En ja, ik word soms geraakt,…voel dan de neiging mijn Hart weer op slot te doen…maar zoek dan naar een manier om het toch open te houden. Met zijn hulp leer ik dan voor mezelf opkomen, leer ik de confrontatie aan te gaan, in verbinding te blijven , een grens aan te geven,…
Want door mijn Hart open te houden kan ik ook voelen wat mijn woorden of handelen bij de ander zal teweeg brengen.
Dat die ander niet de vijand is maar een broer of een zus die ook kwetsuren heeft, die hun Hart misschien ook hebben moeten sluiten om te kunnen overleven. Dat besef helpt mij dan om mild te zijn.
En soms lukt het mij niet om het open te houden, heb ik het toch nog nodig om het (even) te sluiten en dat mag.
Ik wens iedereen zo een Warrior of the Heart toe.
